Redactioneel

Omschrijving

'Minder bedden en betere zorg? Dat kan!' aldus Remmers van Veldhuizen in het openingsartikel. Nederland is de afgelopen 35 jaar internationaal koploper in het aantal bedden in de GGZ (inclusief beschermd wonen en forensische bedden). Door een betere ambulante behandeling en zorg is het mogelijk om te voorkomen dat klinische behandeling nodig is. Dat kan bezuiniging opleveren, maar Van Veldhuizen waarschuwt ons niet van te voren rijk te rekenen. Er zijn vooral inhoudelijke redenen om minder klinisch op te nemen en meer ambulant te behandelen. Voor- en nadelen van de kliniek en ambulante zorg worden met elkaar vergeleken. Daarbij wordt teruggegrepen op de sociale psychiatrie van Querido, en op het onderscheid tussen het 'instellingsparadigma' en het 'ondersteuningsparadigma' van Kröger. De nadelen van de kliniek zijn niet absoluut, en bovendien kunnen er goede redenen zijn om wél op te nemen; bovendien zijn er inmiddels afdelingen die 'de nadelen van de kliniek minimaliseren'. In de praktijk valt de vergelijking nu nog te vaak uit ten gunste van 'het bed' omdat het ambulante zorgsysteem niet volwaardig is toegerust. Van Veldhuizen: 'Voor een eerlijke beleidsmatige keuze tussen de twee modellen moeten "bed" en "ambulant" beide optimaal zijn georganiseerd.' De eisen aan outreachende thuiszorg die werkelijk opname-vervangend kan werken, worden uitvoerig besproken. Daarbij hoort ook dat de GGZ gaat werken aan inclusie.