Tijdschrift voor Rehabilitatie 1 - 2012

Ruim twee jaar werk ik nu als projectleider van een inloophuis annex activiteitencentrum annex cliëntgerund Sociaal Café-restaurant in hartje Bijlmer. Op een steenworp afstand van waar zich ooit een vliegtuig in een flat boorde, en waar opgeschoten jongens met gangsterambities elkaar overhoopschoten midden tussen de spelende kinderen in de plaatselijke zandbak. En toch vind ik het er heerlijk.
Als je eenmaal gewend bent aan het overal rondslingerende vuil en rekening houdt met het risico op vallende luiers en rauwe eieren, als je leert door de bemoste en vervuilde glazen wanden van de parkeergarages heen te kijken en het armoedig ogende winkelcentrum op zijn multiculturele waarde weet te schatten, dan zie je een klein maatschappijtje met veel kracht, warmte en menselijkheid. En vooral: vol met verhalen.

Eigenlijk heb ik geen grote trauma's. Het was thuis best gezellig met mijn vader, moeder, broer en tweelingzus. Ik was als kind ook overal goed in, dus ja, een grote toekomst lag voor mij. En toen, in de derde klas van de lagere school kwamen er andere kinderen bij ons in de klas. De sfeer veranderde. Er ontstond een hiërarchie. De sterkste jongen, de op één na sterkste jongen, maar ook het sterkste meisje, het op één na sterkste meisje... en natuurlijk werd er zo af en toe gevochten. In die tijd was ik zoals zoveel meisjes, gek op paarden en ik verzamelde met hart en ziel paardenplaatjes. Mijn nieuwste aanwinst had ik mee naar school genomen.

Het opbouwen van een nieuw leven na een behandeling is voor veel verslaafden extreem moeilijk. Het stigma en het ontbreken van dagactiviteiten en sociale contacten zorgen ervoor dat veel cliënten opnieuw afglijden. De oplossing zit in een professioneel netwerk van herstel, zo blijkt uit een evaluatie van ZonMw.

Feed

Feed

2 REDACTIONEEL | Rozemarijn Esselink
4 VAN BETEKENIS | Jeanny Severijns
6 Minder bedden en betere zorg? Dat kan! | Remmers van Veldhuizen
21 DRÖES | Het witte kerkje
22 HERSTEL De schaamte voorbij | Odette van der Heijden
28 Tussen regie en repressie. Een verkenning van het concept empowerment | Jenny Boumans
43 FEED
- Egbert Tellegen, Huub Mous en Daan Muntjewerf. Tegen de tijdgeest | Ruud Abma
- Cecile aan de Stegge en Jan-Cees Hoogeveen. Geduld en toewijding | Anneke Bolle
50 Berichten uit de Bijlmer: Astrid | Nynke van Zwol
53 BILD | Anneke Bolle
54 TOEN
- Vaart in de landelijke crisiskaart | Renée Smulders Problematische verzamelaars | Gerben Beldman
64 Oprichting Vereniging F-ACT Nederland | Frits Bovenberg en Karin Bonouvrie
68 INITS Empowerment-Plus. Training helpt ex-verslaafden een nieuw leven op te bouwen | Esther Rikkengaa
72 REHABS

Door meer intensieve en betere ambulante zorg kan beddenreductie in de GGZ worden gerealiseerd en daarmee uiteindelijk ook besparing. Maar die redenatie is niet omkeerbaar! Dus bedreductie op zich leidt niet tot betere ambulante zorg. Dit artikel is een bewerking van een plenaire lezing op het Phrenos Schizofreniecongres van 24 november 2011.

In de zomer van 2011 heeft een klein groepje pioniers uit de wereld van ACT en FACT de vereniging F-ACT Nederland in het leven geroepen. De vereniging is opgezet voor en door mensen die betrokken zijn bij de sociaal kwetsbare mensen die frequent gebruik maken van de voorzieningen van de geestelijke gezondheidszorg. Een verslag van de eerste ledenvergadering van F-ACT Nederland.

Verslag van het symposium over problematische verzamelaars 'Mijn spullen zijn mijn kinderen'.
17 november 2011 | Van 't Zand theater in Maarssen

RE-HABS

'Minder bedden en betere zorg? Dat kan!' aldus Remmers van Veldhuizen in het openingsartikel. Nederland is de afgelopen 35 jaar internationaal koploper in het aantal bedden in de GGZ (inclusief beschermd wonen en forensische bedden). Door een betere ambulante behandeling en zorg is het mogelijk om te voorkomen dat klinische behandeling nodig is. Dat kan bezuiniging opleveren, maar Van Veldhuizen waarschuwt ons niet van te voren rijk te rekenen. Er zijn vooral inhoudelijke redenen om minder klinisch op te nemen en meer ambulant te behandelen. Voor- en nadelen van de kliniek en ambulante zorg worden met elkaar vergeleken. Daarbij wordt teruggegrepen op de sociale psychiatrie van Querido, en op het onderscheid tussen het 'instellingsparadigma' en het 'ondersteuningsparadigma' van Kröger. De nadelen van de kliniek zijn niet absoluut, en bovendien kunnen er goede redenen zijn om wél op te nemen; bovendien zijn er inmiddels afdelingen die 'de nadelen van de kliniek minimaliseren'. In de praktijk valt de vergelijking nu nog te vaak uit ten gunste van 'het bed' omdat het ambulante zorgsysteem niet volwaardig is toegerust. Van Veldhuizen: 'Voor een eerlijke beleidsmatige keuze tussen de twee modellen moeten "bed" en "ambulant" beide optimaal zijn georganiseerd.' De eisen aan outreachende thuiszorg die werkelijk opname-vervangend kan werken, worden uitvoerig besproken. Daarbij hoort ook dat de GGZ gaat werken aan inclusie.

'Empowerment' speelt een belangrijke rol in het hedendaagse debat over de verbetering van de kwaliteit van zorg en de versterking van de positie van cliënten. Het klinkt krachtig, optimistisch en onafhankelijk en past daarmee uitstekend bij de huidige beleidstendens. Maar wat is het nu eigenlijk precies? De betekenis van het begrip lijkt door de decennia heen te zijn veranderd en vervaagd. Wat betekent dat voor een toepassing binnen zorg en welzijn? Een verslag van een poging om betekenissen van toen en nu aan elkaar te verbinden.

Verslag van de conferentie Vaart in de landelijke crisiskaart, georganiseerd door het Landelijk Crisiskaart Informatie- en Ondersteuningspunt (LCIO)
Doelgroep: zorgverzekeraars, zorgaanbieders, gemeenteambtenaren, politie en landelijke beleidsmakers. 2 november 2011 | gebouw van Zorgverzekeraars Nederland