Wie kerfde 'schuldig' op mijn lijf? Vroegkinderlijke traumatisering, dissociatie en psychose

Omschrijving

In herinnering aan Sharon Lefèvre 1


Liever ben ik psychotisch

Ik kan mij geen heftige worstelingen herinneren voorafgaand aan gedwongen seksueel contact, aan misbruik. Althans, ik kan me geen gevecht herinneren. Hooguit wat geduw en getrek aan een ietwat onwillig kind. Dat kind, dat was ik. Van binnen zette dat kind zich schrap. Ik verweerde me innerlijk enorm. Het ergste moment in deze opeenvolging van gebeurtenissen was het moment waarop mijn lijf zich gewonnen gaf. Het moment waarop mijn lijf willoos werd. Toe dan maar, doe maar wat je wilt. Dat is het allerergste moment: je gewonnen geven. Vanaf dat moment doet je lichaam iets anders dan wat je zelf van binnen wilt. Voorbij de walging gaan. Je draait je hoofd opzij en sterf een beetje. Van binnen schreeuw je 'nee, nee' en huil je om het erge dat met je wordt gedaan. Van binnen ben je overweldigd door wanhoop. Maar dat mag niet naar buiten komen, dat mag niet worden geuit, niet worden gezien.