Stemmen horen begrijpelijk maken. Toepassing van een herstelgerichte benadering

Omschrijving

Stemmen horen werd in de psychiatrie heel lang gezien als een ‘zeker’ symptoom van schizofrenie. Wetenschappelijk onderzoek sinds het laatste decennium van de vorige eeuw, met name dat van Romme en Escher, heeft deze aanname ontkracht, waardoor een herstelgerichte en normaliserende benadering van stemmen horen terrein kon winnen. In dit artikel een beschrijving van de achtergrond en toepassing van deze ‘Maastrichtse’ benadering, afgesloten met een casus. 

Achtergrond
De ‘Maastrichtse’ benadering van stemmen horen is ontstaan na de bevindingen uit onderzoek van Romme en Escher vanaf het eind van de jaren tachtig van de vorige eeuw. Zij stelden vast dat stemmen horen geen teken van psychiatrische ziekte is, ook niet hoort bij een specifi eke psychiatrische ziekte en dat bepaalde kenmerken van de stemmen evenmin een aanwijzing zijn voor een bepaalde ziekte (Romme & Escher, 1999a; 1999b). In die tijd was dit een schokkende conclusie. Mede omdat het medische model in de Nederlandse psychiatrie dominant was, werd hun onderzoek niet serieus genomen. Door stemmenhoorders en hun betrokkenen in binnen en buitenland, met name in het Verenigd Koninkrijk, werden hun bevindingen wel geaccepteerd, niet in het minst omdat deze normaliserende en herstelgerichte benadering perspectief en hoop biedt. De Uiteindelijk is hieruit een wereldwijd netwerk, The International Hearing Voices Network, ontstaan, met als ondersteunende stichting Intervoice. In oktober 2018 organiseerde Stichting Weerklank in Den Haag het 10e Wereldcongres Stemmen Horen. Het werd bezocht door 350 stemmenhoorders, naasten en hulpverleners uit 33 verschillende landen.