Reacties Herstelacademies of cliëntgestuurde initiatieven?

Omschrijving

Reactie op Simona Karbouniaris, Jean Pierre Wilken, Martine Ganzevles en Tom Heywegen, Recovery Colleges: leren als bijdrage aan herstel. Tijdschrift voor Rehabilitatie & herstel 4, december 2014

Met grote verbazing las ik het artikel over Recovery Colleges. Eén grote lofzang op deze academies in Engeland, en doortrekkend naar Nl: hoe gaan we het hier doen? Terwijl er al zoveel is in ons kleine landje, waar met geen woord over gerept wordt. Een scala aan cliëntgestuurde initiatieven en cliëntenorganisaties die onafhankelijk zijn en waar bottom-up wordt gewerkt. In plaats van, zoals bij de meeste Recovery Colleges, semi-bottom-up: daar zijn vaak hulpverleners bij betrokken die (oké, met cliënten weliswaar, als een vorm van co-productie) het programma invullen. 'Strikt gescheiden van het behandelaanbod', zo wordt gesteld, 'om niet besmet te worden door oude paradigma's'. Maar die besmetting heeft al plaatsgevonden als hulpverleners meedoen en als de invulling bij voorbaat vaststaat: namelijk (alleen of hoofdzakelijk) een leeromgeving. Er zijn veel mogelijkheden om aan herstel te werken, en leren is daar een van. Maar dat geldt lang niet voor iedereen. Het gegeven dat de Recovery academies vaak hoofdzakelijk op deze manier worden ingevuld, geeft al blijk van besmetting.