Herstelondermijnende reflexen - Het gevaar van goede bedoelingen van ggz-hulpverleners

Omschrijving

Van ggz-hulpverleners mag verwacht worden dat zij herstelprocessen van mensen met psychische aandoeningen ondersteunen. Dat lijkt vanzelfsprekend. Het in de praktijk invoeren van 'herstelondersteunende zorg verloopt echter moeizaam. Al langere tijd is ervaring opgedaan met het implementeren van rehabilitatie, dat meer specifiek gericht is op het ondersteunen van het maatschappelijk herstel van cliënten. Zelfs evidence based rehabilitatie-benaderingen, zoals Individual Placement and Support (IPS) en de Individuele Rehabilitatie Benadering (IRB) (Van Alphen e.a., 2012), komen in de dagelijkse praktijk onvoldoende van de grond. Naar onze indruk ervaren cliënten vaak weinig steun van ggz-hulpverleners bij hun eigen doelen. Het lijkt wel of hulpverleners met de beste bedoelingen vaak andere prioriteiten stellen en de mening van de cliënt over zijn eigen participatiedoelen niet de hoogste prioriteit geven. Wij zien dit als herstelondermijnende reflexen: hoe zien die eruit en wat is ertegen te doen?