Herstel - Verslaafd, Turks/Koerdisch en vrouw. Wat betekende dat voor mijn herstel?

Herstel - Verslaafd, Turks/Koerdisch en vrouw. Wat betekende dat voor mijn herstel?

Productgroep Participatie en Herstel 2 - 2016
Dilek Şahin | 2016
3,90
Gratis voor abonnees.

Omschrijving

In een wij-cultuur straalt een psychische stoornis af op familieleden. Het stigma op depressiviteit leidde bij mij tot struisvo-gelgedrag. Ik moest eerst echt vastlopen voordat ik aan mijn herstel kon werken.

Ik heb een geweldige jeugd gehad met de beste ouders die je je kunt wensen. Mijn ouders overleden echter vroeg. Mijn vader stierf aan een hersenbloeding en mijn moeder kreeg kanker. Na een slopende tijd met bestralingen en chemotherapieën overleed ze toen ik zwanger was van ons tweede kindje. Mijn moeder waarschuwde mijn vriendin dat ze op mij moest passen, omdat ze wist dat ik het moeilijk zou gaan krijgen. En inderdaad, in de jaren daarna voelde ik me verloren. Ik kwam echter nooit op het idee hulp te zoeken in de geestelijke gezondheidszorg. Ik was toch niet gek?!

Gewoon doorleven en net doen of er niets aan de hand was, bood echter geen oplossing. Ik was moe en had nergens zin in, en was zonder het te weten depressief. Ik begon me meer en meer af te zonderen. Alcohol hielp gevoelens en gedachten te onderdrukken en het gaf me een goed gevoel. Ik kon verder met niemand over mijn probleem praten, niet thuis maar ook niet in mijn vriendenkring. Ik schaamde me kapot vanwege het drinken van alcohol en voor wat ik voelde. Ik ben moslim, ik geloof in Allah en zijn boek de Koran. Uiteindelijk waren opnamen op een psychiatrische afdeling onvermijdelijk. Het patroon van ontkenning ging echter gewoon door. Ik schaamde me voor mijn opname en verstopte mijn geboorte-armbandje als ik mensen van Turkse afkomst tegenkwam in het ziekenhuis.