Première Doodzonde bijeenkomst over suïcidepreventie Factival, FACT-congres 2019
Afgelopen juni ging de Tweede Kamer akkoord met een wetswijziging die per 2021 ook ggz-cliënten toegang geeft tot de Wet langdurige zorg (Wlz). Vooral cliënt- en familieorganisaties hebben daar jarenlang een lobby voor gevoerd. In deze bijdrage wordt de wetswijziging besproken. Nic Vos de Wael tekende voorts uit de mond van vier betrokken spelers in het veld (Bert Stavenuiter van Ypsilon, Martijn Kole van Lister en Enik, Jan van Blarikom van de Zeeuwse Gronden en Philippe Delespaul van Universiteit Maastricht en de Nieuwe GGz) op hoe zij aankijken tegen de veranderingen. Eén ding wordt duidelijk: de openstelling van de Wlz voor ggz-cliënten tot de Wlz verandert het decor, maar de zoektocht naar betere zorg en meer kwaliteit van leven voor mensen met ernstige psychiatrische problemen blijft onverminderd urgent.
De generieke module Daginvulling en participatie is een kwaliteitsstandaard voor professionele ondersteuning van mensen met ernstige psychische aandoeningen die een zinvolle daginvulling zoeken (AKWA, 2018). De module wordt in dit artikel besproken en geïllustreerd met de eerste ervaringen van het werken ermee in de praktijk bij Reakt, een organisatie die mensen met psychische problemen of een verslavingsachtergrond helpt bij het vinden van werk, het vergroten van het sociale netwerk of gezonder leven. Daarbij komen ook twee deelnemers van Reakt aan het woord.
Hoewel zo’n 70% van de Nederlandse bevolking geen bezwaar heeft om een (ex-)psychiatrische patiënt als buurman te hebben, blijkt het contact onderling vaak niet frequent noch diepgaand (Gotink e.a., 2018). Door onwetendheid wordt het gedrag van mensen met een (ernstige) psychische aandoening vaak niet begrepen, wat kan leiden tot zorgen of angst bij buurtbewoners. Daardoor krijgen deze mensen eerder te maken met vermijding of onvriendelijke bejegening. Ook kunnen ze (sneller) te maken krijgen met door buurtbewoners ingeschakelde politie of instanties, wat het stereotiepe beeld weer bevestigt. Vooroordelen en stigmatisering zitten de gewenste inclusie danig in de weg. In dit artikel wordt een aanpak van destigmatisering in de wijk beschreven. Na een schets van de context, worden werkwijze, evaluatieresultaten en succesfactoren en de ‘lessons learnt’ gedeeld.
Typ ‘herstelondersteunende zorg’ in Google en je ziet tal van informatieve links en documenten verschijnen die je iets vertellen over wat herstelondersteunende zorg’ inhoudt, hoe je het als organisatie kunt implementeren, wat hierin wel en niet werkt. Maar als je je zoekopdracht probeert te verfijnen naar hoe de onderliggende herstelvisie zich vertaalt naar de belevingswereld van jongeren, kom je tot de ontdekking dat er onder de links en documenten in lichtgrijs ‘Ontbrekend: jongeren’ komt te staan. Daar probeert de interventie Project Life iets aan te doen.
Russel Cummins (‘uitvinder, dichter, ervaringsdeskundige, motorrijder, vader, skydiver, danser, dat zijn zoal de dingen die ik voor mijn plezier en het onderhoud van mijn lichaam, verstand en geest doe’) timmert als professioneel ervaringsdeskundige al meer dan elf jaar aan de weg en stond mede aan de wieg van de professionalisering van het beroep. Participatie en Herstel gaat in gesprek nu hij, in zijn zestigste levensjaar, in zijn blogs (o.a. Psychosenet) extra reflecteert op zijn functioneren, focus en taakopvatting als ervaringsdeskundige. Dat werpt licht op de groei die hij heeft doorgemaakt. Hij heeft het tegenwoordig liever over verbeteren dan over herstellen
Participatie en Herstel 3 - 2019 (complete uitgave)
In de vorige aflevering pleitte Peter Pierik voor het toevoegen van een extra spanningsveld aan de kritische beroepssituaties die worden benoemd in het beroepscompetentieprofiel Ervaringsdeskundigheid, namelijk het cliëntperspectief tegenover het hulpverlenersperspectief. In een overigens genuanceerd betoog stelt hij dat alleen mensen die in eenzelfde situatie hebben gezeten, echt begrijpen wat er nodig is voor een betekenisvol contact met de cliënt in bijvoorbeeld een crisissituatie.
Ik zou ook Miranda kunnen zijn. Een productie van Nynka Delcour en Paul Delcour met Miranda van den Broek. Muziek: Rob Stoop. Fotografie: Sanne Willemsen.